Αγαπημένε φίλε..

Αγαπημένε μου φίλε,

Μπορώ να καταλάβω τι περνάς όσο και αν σου φαίνεται παράξενο ή περίεργο. Δεν είσαι μόνος σου όμως σ’ αυτό τον κόσμο. Το καταλαβαίνω ότι η κατάσταση στο σπίτι σου είναι δύσκολη και ότι δεν θέλεις να επιβαρύνεις και άλλο τους γονείς σου. Μην ξεχνάς όμως ότι είσαι το παιδί τους και ότι μα ότι και αν συμβεί θα σε στηρίξουν.

Μπορείς επίσης να το συζητήσεις με κάποιον φίλο σου και μαζί να βρείτε κάποιες λύσεις ή με κάποιον καθηγητή. Δεν υπάρχει κάποιος

καθηγητής που να μπορείς πιο εύκολα να τον πλησιάσεις και να του μιλήσεις; Δεν έχεις να χάσεις τίποτα μόνο να κερδίσεις, να βοηθηθείς.

Τέλος αν δεν μπορείς να μιλήσεις σ’ όλους αυτούς γιατί τους ξέρεις, ή επειδή νομίζεις ότι αυτοί δεν είναι οι αρμόδιοι για να σε βοηθήσουν, πάρε τηλέφωνο στο <χαμόγελο του παιδιού>! Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά τι να κάνουν και πώς να σε βοηθήσουν. Όχι απλός είναι η δουλεία τους, αλλά και έχουν σπουδάσει

και  ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ! Καθημερινά βοηθούν χιλιάδες ανθρώπους.

Είμαι σίγουρη πως θα βοηθηθείς. Μην ξεχνάς όμως …. Ότι για να σε βοηθήσει κάποιος, πρέπει εσύ να ζητήσεις βοήθεια.